“මේ කළුවර රාත්‍රියේ
හද්ද අන්දකාරයේ
පහන් තරුවක් වී වත්
ජීවිතය පෙන්වන්නට
දෙන්න මට අවසර…………”
ආදරය…. යොවුන් වියේ අයට නම් මේ අකුරු හතර ඇහුණත් ඇති. ඒ වෙලාවට හිතෙන දේවල් ලියන්න පොතක් මදි.සිංහල හෝඩියේ අකුරු මදි. එච්චරටම රසවත් දේවල් තමා ඔවුන්ගේ සිත්වලට එන්නේ. ඒත් ඇත්තටම මොකද්ද මේ ආදරේ කියන්නෙ? පුංචි කාලෙ මට මතකයි අම්මටද තාත්තටද වැඩියෙන් ආදරේ කියලා ඇහුවොත් මං කියන්නෙ වැඩියෙන්ම ආදරේ තාත්තට කියලා.සමහර විට ඒ එතන තියෙන බැදීම වෙන්න ඇති.ගෑණු ළමයි වැඩිපුරම ආදරේ තාත්තටලු. පිරිමි ළමයි අම්මටලු වැඩියෙන්ම ආදරේ.ඇත්තද මන්දා. ඒත් අපේ ආච්චි අම්මා කිව්වෙ එහෙම. ඒක හරි ලස්සන ආදරයක්. වයසින් වැඩෙද්දි මං තව ආදරයක් දැක්කා. ඒ සිනමාවෙ ආදරේ. ඒවා හරිම විකාර දේවල් විදියට මං දැක්කෙ. කොල්ලෙකුයි කෙල්ලෙකුයි අත් අල්ලගෙන මල් ගස් වටේ දුවනවා කැරකෙනවා.එදා මං ඒක දැක්කෙ පිස්සුවක් විදියට. ඒත් මං දැන් දන්නවා ඒක මිනිස්සුන්ගෙ රසාස්වාදයට හදපු දෙයක් කියලා.
“හිතුවෙවත් නැති දවසක
හිතන් නැතුවම ලංවුණා
ජීවිතේ දුර ඈතක
ආදරේ මග වැරදුනා…..”
මගේ ජීවිතේ මං විදපු සංවේදීම ආදරේ තමයි මට අදටත් දරා ගන්න බැරි.දෙවියන් ආදරේ මැව්වා කියලා සමහරු කියනවා මං අහලා තියෙනවා.ඒත් ඒක එහෙම නෙවෙයි. ආදරේ උපදින්නෙ දෙවිවරු වගේ පහන් සිත් තියෙන අයගෙ හිත්වල. ඒ වගේ ආදරයක් ලැබිලා එකපාර නැතුව ගියාම හරියට ලස්සන සැණකෙළියක එකපාර ලයිට් ගියා වගේ. අර තියෙන සතුට පිබිදීම සිනහව අතුරුදහන් වෙලා යනවා. එහෙම ආදරයක් තමා මගෙයි මගේ ආදරණීය අප්පච්චිගෙයි අතර තිබුණෙ. එයා මගේ ජීවිතෙන් අපේ පවුලෙ අයගෙන් ආයෙ නොඑන්නම ඈතට ගියාම මගේ මුළු ලෝකෙම කඩාගෙන වැටුණා. ඒක සුනාමි ආවටත් වඩා දරුණු විදියට සිද්ධ වුණු දෙයක්. දුවෙක්ගෙ ජීවිතේ ඉරමඩල තාත්තා කියලා මං අහලා තියෙනවා.”අම්මා සදකි මම ඒ ලොව හිරුය රිදී..” කියල කියන්නෙ ඒකනෙ. ඉර එළිය නැති වුණාම මල් පිපෙන්නෙ නෑ.කුරුල්ලො අහස් තලේ පියාඹන්නෙ නෑ. පිණි බිංදුවකට තත්පරයකට හරි දිලිසෙන්න බැහැ. කළුවරේ ඉදගෙන ලස්සන ජීවිතයකට හිමිකම් කියන්න කාටද පුළුවන්? මටත් වුණේ ඒකමයි. ඒත් මං පරාජය බාරගත්තෙ නැහැ.මගේ අප්පච්චි හැමදාම හීන මැව්වා.මං ලස්සන අනාගතයකට හිමිකම් කියාවි කියලා. මං ඒ හිනෙ සැබෑවක් කරනවා.මගේ ජීවිත පරිත්‍රාණය ඒක. මං මේ කියන්න යන්නෙ මගේ කතාව නෙවේ. ආදරේ ගැන. ආදරේ අන්න ඒ වගේ. අම්මා තාත්තගෙන් පවුල හරහා ලෝකයට යන උත්තරීතර බැදීමක් ආදරේ කියන්නෙ. මේ සමනල් කාලෙ හිත එහෙ මෙහෙ යනවා තමා. ඒත් ආදරේ කියන්නෙ ඉගෙන ගන්න එක පැත්තකට දාලා පෙම්වතා පෙම්වතිය එක්ක රවුම් ගහන එකවත් සති අන්තයෙ හෝටල් කාමර හොයාගෙන යන එකවත් නෙවේ. ආදරේට අපි ඊට වඩා තැනක් දෙන්න ඕනා.
“අවංක ආදරේ හදුනගන්න සලකුණක් දෙන්න දෙවියන්ට බැරි වුණා. ඒ හින්දා ලෝකෙ වංචාව කරන්න පුළුවන් හොදම දේ ආදරේ වුණා.”
මේ මං අහපු දෙයක්. ආදරේ අවංක වෙන්න නම් හිත අවංක වෙන්න ඕනා.සමනල් පිහාටුව හරිම ලස්සනයි. සියුමැලියි. ඒත් ඒ ලස්සන සියුමැලි බව ඒක ඇල්ලුව ගමන් නැතිවෙලා යනවා.යොවුන් වියේ ආදරේත් ඒ වගේ හරි ඉක්මනට බිදෙනවා.ඔය ලස්සන ජීවිතේ තේරුමක් නැති බොළද ආදරයක් පස්සෙ පන්නවන්න නැත්ව ජීවිත අහස එළිය කරන පහන් තාරකාවක් වෙන්න. ඒ ජීවිතේ ලස්සනයි. කවදාවත් උපන් බිමට බරක් වෙන්න එපා. ඒකයි මං දකින සැබෑ ආදරය…………
සහන් සිතක පහන් සිතුවිලි......... 
ආදරයට හිමි……….?
මියැදෙන හදවත
හෙලන සුසුම් මැද
සිත රැදි නුඹෙ නම
අහසට නික්මෙන
නයන ගගුල මත
ගලන කදුළු ගග
සිත සිතුවම් කළ
නුඹෙ රුව වියකන………………
ලද පෙම නාමෙට
ලියැවෙන කවියක
විරහ කවක රැදි
මිහිර රැදෙනු නැත
ලද පෙම නාමෙන්
නැගුණද මදහස
සොදුරු විරහවේ
මිහිරි කදුළු ඇත…………………..
මේ ඉරහද යට
මේ මිහිතල මත
දහසක් පෙම් කව
ලියැවෙනු ඇත තව
කාලයෙ සුළගට
හසුවී වියැකෙන
කදුළු බිදුද හෙට
දිනයට උරුමය…………………….